“Ik ben geboren in de Pontijnse moerassen, Midden-Italië (niet ver van Rome), maar met Noordse wortels – Noordse voorouders en Zuid-Italiaanse afkomst uit noodzaak. Kortom, een smeltkroes. Net als alle Latina's, tenslotte, waar ik woon.

De plekken kennen om de mensen en hun verhalen te begrijpen… de mensen en hun verhalen kennen om de plekken te begrijpen. Dat is mijn manier: tekenen en aquarel gebruiken om de plekken weer te geven of te interpreteren. Zo wordt tekenen een kans om te vertellen over verhalen die verband houden met de afgebeelde plekken, of met de momenten en emoties die die beelden oproepen, of die zijn ervaren.

Daarom wordt bij de aquareltechniek vaak gebruikgemaakt van ongebruikelijke dragers, zoals acrylverf als achtergrond, het gebruik van inktpennen om de contrasten tussen licht en schaduw te versterken of te benadrukken, of collages van krantenbladen om bijna surrealistische luchten te creëren.

Dus elke situatie van schoonheid in het landschap of op een plek – of van lelijkheid en stedelijk verval – verdient de aandacht die eraan wordt besteed om ze op papier vast te leggen, zodat ze tot degenen die ernaar kijken spreken en vertellen wat er achter de eenvoudige schijn schuilgaat.”