Er zijn veel technieken om lichte delen van het papier te sparen bij het schilderen met aquarellen, waaronder het maskeren van vloeistoffen en tapes - maar ik geef er de voorkeur aan de lichten te behouden door eromheen te schilderen... de negatieve ruimte schilderen.

Negatief schilderen is een unieke benadering van schilderen rond een object om het in een compositie te definiëren. Bij het werken in aquarel hebben we de uitdaging die andere media niet hebben - dat is wat we niet doen verf die het belangrijkste element wordt. Zie jezelf als een steenhouwer die aan het afbrokkelen is, totdat alleen de meest kostbare lichtjes overblijven.

Ik gebruik geen dekkende verfkleuren voor negatief schilderen. Dekkende verven zijn geweldig voor accentmarkeringen aan het einde, maar niet voor glazuren (een transparante kleurwas die over een droog, eerder geverfd gebied wordt gelegd). De negatieve schildertechniek vereist talrijke glazuren die modderig zouden worden met dekkende verven. Om te bepalen of uw verven dekkend of transparant zijn, leest u het productetiket, raadpleegt u de kleurenkaart of doet u deze eenvoudige test. Trek met een zwarte permanente stift een dikke lijn over een stuk aquarelpapier. Borstel wat verf met de consistentie van crème over de zwarte lijn. Als de lijn helemaal niet zichtbaar is, is de verf dekkend. De kleuren op de bovenste regel hierboven zijn ondoorzichtig en op de onderste regel transparant.

Als ik teken voor een negatief schilderij, let ik vooral op de negatieve ruimte - de vormen tussen de dingen. Ik wil variatie in vorm en grootte. Ik teken genoeg om de algemene vormen naar beneden te krijgen, maar ik ben niet gebonden aan wat ik zie. Het is zelfs belangrijk om te begrijpen dat er tijdens het schilderproces extra vormen zullen worden ontwikkeld, dus teken niet te veel.

Om te bepalen welke 3 kleuren ik voor de onderschildering ga gebruiken, maak ik talloze swatches. De stalen bevatten rood, blauw en geel. De kleuren hoeven geen echte primaire kleuren te zijn. Wanneer ik de kleuren meng, is het belangrijk dat de verf dezelfde consistentie heeft om een goede menging op het papier te bevorderen. Ik ben op zoek naar kleuren die het onderliggende gevoel van het onderwerp hebben. De 3 kleuren die ik hier heb geselecteerd zijn: Quinacridon goud (QG), Kobalt blauw (CB), en Quinacridon Rose (QR).

Ik maak het hele papier nat met schoon water en breng de 3 kleuren apart aan op het natte papier. Ik schilder onder een hoek om het mengen te bevorderen, terwijl de verf over het papier loopt. Ik werk het oppervlak niet te lang met een penseel, maar moedig de verf aan om zich op het papier te mengen. Goed laten drogen.

Ik zal de 3 originele kleuren tijdens het schilderproces gebruiken. Ik beschouw dit als mijn "moederkleuren", maar ik zal extra kleuren toevoegen naarmate het schilderij evolueert. Ik begin met het schilderen van harde randen tegen de roos en sommige bladeren, en verzacht de randen met water als ik wegga van het onderwerp. Dit is wat ik de adolescentie van een schilderij noem, omdat het er vaak onhandig uitziet en aanvoelt. Goed laten drogen. Ik concentreer me op de ruimte en vormen ertussen.

Met elke glazuur creëer ik nieuwe negatieve vormen en donkerdere waarden. Soms verzacht ik randen met een lichte nevel uit een spuitfles terwijl de verf nat is. Tussen de glazuren door goed laten drogen, anders worden de kleuren modderig.

In de laatste fase schilder ik de donkerste donkere tinten en de kleinste vormen. Ik gebruik een rijke diepgroene gemaakt met Phtalo Turkoois en Italiaanse verbrande sienna. Terwijl het groene mengsel van verf nog nat is op het papier, laat ik een kleine hoeveelheid Permanente Alizarine Crimson. De toevoeging van dit rood verlevendigt de greens. Een voorbeeld hiervan ziet u direct onder de linker roos. Ik ben selectief om mijn donkerste donkere kleuren in de buurt van mijn lichten te plaatsen om het brandpuntsgebied te intensiveren. Ik sluit af met een paar details.