Mijn foto hieronder is een landschap in Arizona net voor zonsondergang. Het laat zien hoe beperkend foto's kunnen zijn. De eigenlijke scène had zeer chromatische, maar delicate roze en oranje tinten in de lucht en prachtige warme en koele kleuren in het penseel op de voorgrond. Er waren prachtige neutrale grijstinten die de kleurrijke schaduwen afbakenden. Die ontbreken allemaal op de foto. Op locatie maak ik aantekeningen over deze subtiele, maar prachtige kleuren. Een kleurenschets is de ideale keuze voor informatie.

Om aan dit schilderij te beginnen, heb ik mijn gedachten geordend door een kleine schets te maken en vervolgens de vormen en ontwerpen opgeruwd. Dit zorgde voor de compositie die ik wilde. Ik heb de cactus en de bergen een beetje verplaatst om er een betere compositie van te maken. Wees geen slaaf van het ontwerp van de foto - bijsnijden en opnieuw ontwerpen zoals u wilt.

Ik begon het donker van de bomen toe te voegen omdat ze als ankers in het schilderij zullen fungeren. Sap Groen olieverf en touch of Alizarin Crimson werkte goed voor het donker. De lichtere kant van de boom, die ook deel uitmaakte van de donkere vorm, was Sap Groen en Quinacridon goud.

Vervolgens kwam het blokkeren van de grote donkere vormen. Omdat ik direct schilder (kleur naast kleur), schilder ik niet de lucht achter de boom en voeg dan de boom over de lucht toe. Het moeten aparte vormen zijn met harde en zachte randen ertussen.

Mijn palet bevat DANIEL SMITH Citroen geel, Cadmium Geel, Pyrrol Scarlet, Alizarin Crimson, Quinacridon Rose, Quinacridon goud, Quinacridon verbrande sinaasappel, Ultramarijnblauw diep, Viridian en Titaanwit. Ik houd mijn palet graag beperkt tot tien kleuren.

Blokkeren in de grond van de voorgrond vereist een zorgvuldige afweging van de waarden. De grond had een heel lichte aardetint, maar het was het lichtst donker. De aardwaarde moest laag op de schaal blijven om correct te kunnen lezen. Om de verre bergen te laten wijken, moest er nog een waardesprong zijn - ze moesten meer van de hemelfamilie zijn dan van de aardefamilie. De donkere wolken waren ook een andere waardesprong. Ze zijn nog steeds lichter dan welke waarde dan ook op aarde. Veel beginners maken de buik van de wolken veel te donker.

Ik blokkeerde het schilderij en bedekte het hele canvas voordat ik overschakelde naar een kleinere borstel. Pas nadat ik er zeker van was dat de waarden en kleur op de goede plek zaten, heb ik de details aangebracht. Dit was als de kers op de taart.

Het schilderij moest dat prachtige laatste licht van de dag overbrengen. Schaduwkleuren werden gedempt, maar ze behielden nog steeds hun rijkdom met een waardebereik waarmee je een cactus van een mesquite kunt onderscheiden. Een goede oefening om je oog te trainen is om een foto te maken bij zonsondergang.

Keer tegelijkertijd terug met de foto en merk hoe intens de kleuren van het echte landschap zijn. Probeer en meng in je geest de prachtige grijstinten die de scène bij elkaar houden. Schaduwen zijn de bouwstenen van een schilderij. Maak ze rijk!